چارلز فیشمن در کتاب خود به نام تشنگی بزرگ درباره «بازیابی» آب بحث کرده است.

درست است که انسان ها روزانه مقدار زیادی آب مصرف می کنند، اما در مقایسه با حاکم سابق زمین - دایناسورها، بعید است که تأثیر ما بر روی آب روی زمین در فضا و زمان به سطحی برسد که دایناسورها زمانی به آن دست یافته بودند.عصر مزوزوئیک که به عنوان عصر دایناسورها شناخته می شود، 186 میلیون سال به طول انجامید و اولین استعداد میمون های باستانی هفت میلیون سال پیش ظاهر شد.در تئوری، قبل از ظهور انسان، آب روی زمین چندین بار در بدن دایناسورها گردش کرده بود.

بحث در مورد آب آشامیدنی و استفاده مجدد از آب اغلب شامل چرخه آب می شود.روزنامه نگاران و دانشمندان دوست دارند برای بیان روند چرخه آب، نمودارهای بسیار ساده یا حتی نادرست ترسیم کنند.مفهوم اصلی این است که آب روی زمین امروز مانند دایناسورها است.

تعداد زیادی از فرآیندهای بیولوژیکی، فیزیکی و شیمیایی به طور مداوم آب جدید ایجاد می کنند.بنابراین، آب را می توان به صورت مداوم به روز کرد.

به عنوان مثال، لیوان آب روی میز شما دائماً یونیزه شده و به یون هیدروژن و یون هیدروکسید تجزیه می شود.هنگامی که آب یونی می شود، دیگر یک مولکول آب نیست.

با این حال، این یون ها در نهایت مولکول های آب جدید تولید می کنند.اگر یک مولکول آب بلافاصله پس از تجزیه دوباره تولید شود، می توان گفت که هنوز همان آب است.

بنابراین اینکه ادرار دایناسور می نوشیم یا نه بستگی به درک شما دارد.می توان گفت مست بوده است یا نه.